Crnogorsko zdravstvo  ipak, uz sve svoje mane, zaslužuje mnogo bolji tretman u javnosti, a tu bi trebala da prednjači krovna institucija, Klinički Centar Crne Gore. 

Kuća koja slovi za krajnje odredište onih koji traže pomoć ljekara, živi u objektima koji su stariji od četiri decenije. Jedina novina kojom ova kuća ima da se podiči je Klinika za Onkologiju i Radioterapiju, a i ona je nikla davno. Sa druge strane , barake Psihijatrije i Infektivne klinike u Parku dvorca Petrovića, svjedoče da crnogorsko zdravstvo baš kao i crnogorsko društvo, nema za mnoge stvari.

Na pitanje našeg portala direktoru KCCG Prof. Dr Ranku Lazoviću, da li su i koliko opterećeni  ljekari institucije koja ujedno služi  i kao nastavna baza Medicinskog Fakulteta Univerziteta Crne Gore, skorašnji direktor,  a hirurg od ugleda i staža, odgovara :

“ U 2014. godini u KCCG je liječeno 36.186 bolesnika od kojih u Klinici za ginekologiju i akušerstvo 9.219, odnosno 3.245 u Jedinici za novorođenčad, Institutu za bolesti djece 4.538, odnosno 647 u Centru za neonatologiju, Hirurškoj klinici 4.483, Centru za kardiologiju 4.380, Internoj klinici 3.219, a u ostalim klinikama  10.347.”  

Činjenica da su ljekari Kliničkog Centra protekle godine hospitalizovali preko 36 hiljada ljudi dosta govori i o snazi crnogorskog zdravstva ali i o stanju nacije, makar kad je zdravlje u pitanju. Kod ljekara niko ne ide kad treba nego kad mora, a dok ne treba i ne mora, prosječan građanin crnogorsko zdravstvo smatra za najkorumpiraniji dio društva.  

Pa ipak, “Klinički Centar Crne Gore  za 12 mjeseci 2014. godine uradio je 11.114 operacija od čega u  Institutu za bolesti djece 1.302. U Urgentnom centru u istom periodu urađeno je  3.828 manjih hirurških intervencija. Najviše urađenih operacija po organizacionim jedinicama bilo je u Hirurškoj klinici 4.351, zatim u Klinici za ginekologiju i akušerstvo 1.461, Institutu za bolesti djece 1.302, Klinici za očne bolesti 1.178, te ostalim klinikama i centrima 2.822. U 2014. godini u Kliničkom centru je ostvareno 3.202 porođaja. Za isti period urađeno je 10.469 dijaliza, 25.544 skenera, 1.308 CT koronografije, 12.923 magnetnih rezonansi, 3.643 osteodozintometrija, 142 pace makera, 3.149 holtera,6.413 eho srca, 9.008  doplera, 9.307 ginekoloških  ultrazvuka, 3.777 ultrazvuka  očne klinike, 7.386 ultrazvuka Centra za radiološku dijagnostiku, 11.220 ultrazvuka Odjeljenja za rentgen  dijagnostiku Instituta za bolesti djece, 2.881 ergometrija, 4.306  usluga angio dijagnostike i 1.927 usluga nuklearne medicine.  Ukupno je urađeno 72.371 rentgen usluga konvencionalne i urgentne dijagnostike, 1.970.219 laboratorijskih analiza, od toga u Centru za laboratorijsku dijagnostiku  1.698.914  i  Odjeljenju laboratorije Instituta za bolesti djece  271.305.”  

Brojke koje se ne daju ni čitati a da ne zaboli glava svjedoče samo o jednom, u prosjeku svaki Crnogorac jednom godišnje stigne do Kliničkog Centra.

U Kliničkom centru je za 2014. godinu u Poliklinici ostvareno 1.579.672  zdravstvenih usluga, od kojih  je 443.357 pregleda. Od ukupnog broja pregleda  224.719 odnosilo se na prvi a 218.638 kontrolni pregled. Ostalih usluga (anoskopija, gipsaoni zavoji, kateterizacija, pregled fundusa, pregled podlaktice, aplikacija lijeka lokalno, određivanje naočara, ispitivanje pojedinih  psihičkih funkcija, ekg, previjanje, obrada rane i dr.) ostvareno 1.136.315.

Prof. Dr. Ranko Lazović ,skorašnji direktor KCCG a hirurg od ugleda koji je cio radni vijek posvetio ovoj ustanovi, svoje obraćanje našem portalu završava rečenicom :

“ Navedeni podaci dovoljno  govore o opterećenosti zaposlenih u KCCG.“  

Navedeni podaci trebalo bi i nas da zapitaju, ima li razloga da crnogorsko zdravstvo ima loš tretman u javnosti? Ili je možda bolje lice svih nas, jer KCCG pored toga što je zadnja destinacija svih građana u potrazi za lijekom, služi i kao Gradska Bolnica za Podgoricu, Danilovgrad i Kolašin.

A zašto Glavni Grad Crne Gore nema svoju bolnicu nije pitanje za zdravstvene radnike već za one koji donose političke odluke i isto se visoko kotiraju kad su istraživanja korupcije u pitanju. Upravo je administracija Glavnog grada ignorisala naša pitanja o izgradnji gradske bolnice i rokovima, kao i o alternativnim rješenjima poput onog, pominjanog u medijima da neke privatne klinike posluže kao gradska bolnica.